Hayat, felaket, yalnýzlýk, yüzüstü býrakýlmýþlýk, yoksulluk kendine göre kahramanlarý olan savaþ alanlarýdýr.
Victor HUGO
yalnýzdý kadýn
içinde gittikçe çoðalan hüzne inat...
o bir baþýna kalan yetim
balýkçý aðýna takýlan balýk
her çýrpýnýþýnda etine batan tellerden kanamalý
yaralý yürek...
o artýk
ne bir okyanus çiçeði
ne de bir çöl kaktüsü
sýð derinliklerde can çekiþen, arafta çýrpýnan talihsiz ruh
zalim balýkçýnýn kör vicdanýna kelepçeli esire...
kadýn anlamýyordu
sevmek kutsalsa / yanlýþlýk neredeydi ?
boynuna geçirilen ip neyin kefâreti...
biliyordu ölüm kurtuluþtu
ama yaþamak kadar ölmek de zordu
gülümsüyordu
kendisine uzanan ellere içten içe
kime sunabilirdi ki olmayan bir kalbi
çoktan býrakmýþtý onu sevdiðinin ellerine
geriye koparýp bir türlü alamadýðý
yine de bir türlü sevilemediði...
çaresizdi kadýn
içinden geçen gölgelere öfkeli
sýradan yalnýzlýklara ebedi yoldaþ
yine de umudu vardý
belki bir gün tüm haþmetiyle ölüm onu kucaklar
belki bir gün özgürlük sol yanýndan kanatlarýný çýrpmayý baþarýrdý..
ayþe uçar
10/ 05/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.