Zaman Yalın Ayak Sızlatır Bedenimi

Yüreðin
Ellerime uçkurunu çözerken
Gözlerim hala gözlerinde donuyordu

Zaman ve zamanýn ardýna býraktýðým umutlarým
Yok, olurken yýldýzlarýn örttüðü gecede
Ay utancýndan tutuluyordu

Gözlerinden akan nehirler, yüreðimde coþtukça
Aðrý daðý nemruta baþkaldýrýyor
Bakýþlarýn gözlerimin çanaðýnda
Kan eritiyordu

Kangrenli sancýlar sararken geceyi
Yaktýðýn ateþ sinemde kül oluyor
Ýniltiyle esen poyrazýn önünde
Yokluðuna avunuyordu

Sonsuzluk
Girdabýnda çekerken
Karanlýðýn kuytu köþelerinden içeri
Yorgun bir güneþ tüm bedenimi yakýyor
Sana susatýyordu

Susuzluðum
Asi Dicle nehrinde birleþip
Sýnýr ötelerinde Fýrat suyunda, seviþiyordu

Bedeli ödenmemiþ ayrýlýklar
Yarýyordu soðuk gecenin yüzünü
Zaman yalýn ayak sýzlatýrken bedenimi
Ötelerin ötesinden baþlayan göçler
Yeryüzüne boþaltýyordu gözlerimi

Aksak Timur
Fil ordularýyla yakýp yýkarken
Yüreðimdeki sevda þehirlerini
Cengiz han
Moðol ordularýyla Semerkant da
Talan ediyordu geçmiþimi

Yalnýzlýðýmýn ardýna, sýðýnmýþ gece
Parmak oynamalarýnda, titretirken yeryüzünü
Yüreðimden yeni umutlarý gözlerine ekiyordu
Geçmiþimin karanlýðý ýrgat ellerinde hasada gelirken
Az sonra doðacak güne, iki damla gözyaþý býrakýyordu
Yokluðun özümde yanýyor
Damarlarýmdan yüreðime kan damýtýyordu

Sosyal Medyada Paylaşın: