Anne Konuşalım mı

Bu gün seninle konuþmak istiyordum
Biliyorum konuþmayacaksýn
... “haklýsýn “
Dokuz yaþýnda
Beni üvey Annenin kollarýna býraktýn
Anýlarýmda yinede
“ unutulmayacaksýn “
Yaþayan umutlarýmda saklýsýn

Otuz beþ yýl ayrý dile kolay bir ömrün yarýsý
Anlamadý seni ? Bez’e sardýklarýn
Hep göz yaþý döktün çileye katlandýn
Hayat sana gülmedi
Bize de hazaný yaþattý okunuyordu gözlerinden
Giderken bize kaldý duygularýn
Arzularda tükenmeyen his’sin

Baba mý hiç unutamadýn kalbini avuttun
Þunu unutma bende vasiyetini tuttum
Canlý deðil amma cansýz bedenini
Getirdim yaný baþýna koydum
Öyle dememiþiydin
Sahi sen babama ne kadar yanýksýn

Seni terk etti diyordum adýný anma
Senin aklýn kesmez diyordun
Hadi þimdi arkasýndasýn onu itekle
Sana yaþattýðýnýn hesabýný sor
Onun yanýnda yatmaya
Ne kadarda meraklýsýn

Beni peydahlarken bacanýn altýnda
Hatýrlarmýsýn Ay bacadan kaþ göz etmiþti
“göründün “
Doðarken soðuk bir Mart günü
Gözlerim açýldý seni gördüm
Beni baðrýna bastýn
Göðsüne iliþtirdin
Atsaydýn ya yaramaz diye
Ne kadar sabýrlý
Bir O,kadarda inatçýsýn

Yokluklarla büyüdük onurlu kimseye avuç açmadýk
Senin yokluðunu yaþadýk
Cici annemiz oldu yerini belki dolduramadý
Ama babamýn kucaðýný doldurdu
“bilirsin“
Bugün Anneler günü yazmayacaktým
Dayanamadým
Kararsýz cümleler döküldü
Bütün Annelere sesleniyorum
Annesiz çocuk
Ne kadar sevilirse okadar sevildik
Hatýrlatýrým
Unutkan Anneler bilsin.


2011.Mayýs.08
Sosyal Medyada Paylaşın: