SEN
Her bahar bir baþka nazla gelirdin,
Bu merdivenleri çýkarken tek tek..
Dünyaya müsavi hýzla dönerdin,
Her akþam batardýn gülümseyerek...
Halinden bilmiþtim bana aþýktýn,
Bense sokaklarýn çekilmez yükü.
Kaçýncý bahardý karþýma çýktýn,
Dudaðýnda beni çaðýran türkü ?
Nasýl konuþurduk ? Bülbülden, gülden,
Sevinç tellallarý gözlerimizde.
Geceler o zaman anlardý halden,
Nöbet beklerlerdi penceremizde.
Uçuk bir telaþla gerildi nabzýn,
Kimselere bir þey söylememiþtik.
Nerden koptu bu kasýrga ansýzýn,
Aramýza kimler girdi, bilmedik...
Bahara kalsaydý olmazdý böyle,
Gel bu diyarlardan kaçalým yarim.
Sen yine baharlýk türkünü söyle,
Yine çifte güller açalým yarim.
Yýlgýným ayrýlýk getiren kýþtan,
Bütün mevsimleri hep bahar yapsak.
Dönelim her þeye yeniden, baþtan,
Ne olur bir daha hiç ayrýlmasak...
Kýramam söðütüm dallarý narin,
Nabzýn pýtýr pýtýr, kuþ gibi ürkek.
Yükseklerde kalma gönlümüze in,
Isýt yuvamýzý ör petek petek...
Gözbebeklerinde çýrpýnýr zaman,
Bunca hasasasiyet kalbimize yük.
O zalim rüzgar ki esiyor, yaman !
Anladým derdimiz daðlardan büyük...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.