Nehirlerinde bir balýk dahi barýndýrmayan yalnýzlýk ormanýnda Aðaçlarý kökünden söken rüzgarýn çýðlýðýnda gurbet kuþuyum Mor renkli patikalarýnda her adým atýþýmda uçurum çiçekleri Yürüyorum gölgesinde mevsimler boyu aðladýðým intiharýmda
Nehirlerinden sular çalan kurumuþ göz pýnarýnýn gözyaþýyým Ha kan kustum ha kan aðladým seni her düþündüðümde bil Yoksun gölge düþmüþ geceme ýþýksýzým ay bulanýk sensizim Her yýldýz kayýþýnda boynum gecelerce kýrýk sensiz aþksýzým
Yalnýzlýðým ülkemdir benim baþýmda kara bulut iþgalindeyim Bütün þehir meydanlarýnda baþkaldýran karanfil ülkesindeyim Seni her düþündüðümde koca dünyada yalnýzým umutsuzum Keder coðrafyasýnda açan kan ve gözyaþý damlayan çiçeðim
Kurt ulur aya karþý prangaya vurulur tutkunun ve acýnýn elleri O eller ki incir aðacýndaki yaprak örter gecenin çýplak yerini Ansýzýn seni çaðýrýr kan ve gözyaþý döker incir kuþunun sesi Aðaçlarý yerinden söken rüzgarýn çýðlýðýnda gurbet kuþuyum
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman_demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.