Yazmalı ve yazmalı... Kendini tanımalı...

Dün bir personelim geldi yanýma,
Yürümüþtü üþenmeden peþim sýra,
Usulca yaklaþtý bana,
Ve dedi ki,
Ne var ki hayýr ola...
Sizi çok dalgýn gördüm bugün tüm vardiya da,
Oysa biz alýþmýþtýk,
Her vardiyanýz da, neþe ya da kýzgýnlýðýnýza,
Vurgulardýnýz tüm açýklýðýyla...
ki sizi böyle seviyorduk vardiyamýzda...

Dedim ki ona,
Haklýsýn ama meraklanma,
Bugünkü durgunluðum,
Zihnimin berraklýðýnda...
Týpký o köylü gibi,
Hani var ya, meþhur bir romanda,
Dalýp kalmýþtým iþte sanki o ormanda ki patikada,
Hiç böyle huzurla dolmamýþtým hayatýmda,
Sanýrým hüzünlendim biraz ben buna...

Aslýnda huzuru buldum yazmakta,
ki kimseler okumasa da,
Yine de yazacaðým hayatým boyunca...
Yazmýyorum ya aslýnda,
Sadece yazdýkça avunuyorum galiba...
Ya da kendime telkin de bulunuyorum biraz da...
Kimbilir yazarken öðreniyorum aslýnda,
ve kendimi tanýyorum ayný zamanda...
Ýçimde bir þair varmýþ, geçte olsa kavuþtum ya,
Sadece tercüman oluyorum iþte ona...

O gün de yazmýþtým bir þiir mýzýkama,
Berrak bir huzurla doluydum tüm gün boyunca...
Tüm vardiyamda dolaþtým sarhoþça,
Gözlerimde bir garip durgunlukla,
Huzurun verdiði o tatlý yorgunlukla,
Her an yýðýlýp kalacaktým sanki orada...

Yazmalý bence her dünyalý,
Önemli deðil,
Karýnca kararýnca karalamalý...
Yazdýklarý kendine deðil,
Ýçindeki þaire ait olmalý...
Beðenilmek kaygýsý hiç taþýmamalý,
Sadece içinden geleni yazmalý,
Klavyesinde ki parmaklara bakmalý,
Sonra da onlarýn yazdýklarýný okuyup anlamalý,
ve yine anlamaya çalýþmalý...

Yazmalý ve muhakkak yazmalý,
Yazarken avunmalý,
Kendine telkinde bulunmalý,
Yazýlanlarý anlamalý,
Ve ardýndan da nihayet kendini tanýmalý...

Resim ve ressam : The contemplator by Ivan Kramskoy, 1876

Sosyal Medyada Paylaşın: