Ýster istemez;
gözlerden kalbe dolanlarýn
esaretinde çýrpýnýyor düþüncelerim.
Gecenin sessizliðinde ben
aslýnda kalabalýklar içindeyim.
Þu kalemin gezintisi gibi
iniþli çýkýþlý hayat.
Bir gerçeðim var tartýþýlmaz;
ömrüme renk katýyor
gönül esintileri.
Özlediklerim çok.
Nasýl incittim, kim bilir!
Bilmiyorum, bilemiyorum.
Bir girdabýn ortasýnda
dönüp duruyorum bir baþýma.
Bazen þaþýyorum kendime!
Kalýbý buzdan naz çemberine
ben de giriyorum öylesine.
Sonra, bulutlarýmý daðýtýp
ýsýnýyorum doðan güneþ ile.
Balkon perdesi hýrçýnlaþtý yine,
rüzgâr karanlýðý süpürüyor.
Uyku gözlerimden akarken
yarým kalmýþ sözlerimi
rüyalarým bekliyor.
06.05.2011-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.