Ýstanbul sokaklarý ruhumu üþütüyor Vakitli vakitsizlik göðsümü kanatýyor Ah ki sensizliðim ruhumun kayboluþluðu Donmaktayým burda sýcaklýðýn nerde anne
Ýçimin en iç yaný cehennemin bekcisi Ýçimin en acý yaný cennetin yokluðu Yalnýzlýk ki yalnýzlýðýmýn yalnýz korkusu Seviliðin sobeler mi gölgesini anne
Göz yaþýmýn sýcaðý yüreðimden akýyor Sensizlikde büyümek canýmý açýtýyor Sana getirsemde içimin sesi bitmiyor Yokluðuna hala alýþtýramadým ki anne
Bak bak koy elini aha tam þurasý aðrýyor Kalbimin ortasýnda kocaman bir düðüm Sen bilirsin çözsem kanar mý yara , ha birde Sol yanýmda bir çýðlýk hiç susmuyor ki anne
Heceliyorum hece hece kelimeleri Yazarken ruh halim istanbul gibi oluyor Ankara ise bahtý kara yara baðrýmda Bedel ödetiyor hep kavuþtaklarým anne
Demedin ki büyümek canýn acýtýr diye Demiþtin büyüde gör nasýl olur acýlar Büyüdümde neden hala geçmiyor aðrýlar Çocuksu düþlerimin mavisi nerde anne
Gözü kara karamsarlýk ýþýðý sönmüyor Ah ki dipsiz kuyulara saklanmýyor geçmiþ Gömülmüyor karabasan bataklýðý kaygan kanadým kýrýldý þimdi sen nerdesin anne
Sen ki kutsallýðýmýn anaç sütü sütlaçý Kaymaðýnla mayalarmýsýn geleceðimi Beynimin elektriði yetmiyor ýsýnmaya Titremekteyim üstümü örtermisin anne
Gülay GÖKTÜRK Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülay Göktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.