KABİL İLE HABİL

Hazreti Âdem, Havva’dan olma Habil ile Kabil,
Habil ALLAH’INI seven, Kabil nadan ve de cahil.

Birde ikizleri mevcut, IKLÝMA bet, LUBUD güzel,
Ahir evleneceklerdi ikizlerineydi bedel.

ALLAH’TAN gelmiþti emir, naçar uyacaktý ÂDEM,
Zevce: Kabil’e IKLÝMA, Habil ile LUBUD madem.

Âdem: Ey Havva; emir ver, Kabil’in eþiyle Habil,
Evlensinler itirazsýz, Habil’in eþiyle Kabil.

Kabil itiraz eyledi, karþý çýktý anasýna,
Ey Âdem senin oyunun, bu iþ dedi; babasýna!

Âdem: Kurban kesiniz ki, HAKK’TAN denenin ikiniz,
Kimin kurbaný yanarsa, dediðim olur eþiniz.

Kabul ettiler teklifi, kurbanlar kesildi içten,
LUBUD benim helalimdir. Habil, büyüðüm ben senden.

Kabil zayýfý getirdi, Habil’se en iyisini,
HAKK TEÂLÂ memnun kaldý, ayýrdý Habil’inkini.

Ve gökten bir ateþ indi, yandý Habil’in kurbaný,
Çoðalýverdi aniden Kabil’in o bed-zebaný.

Habil’i tehdit eyledi, cana kýymak korkusuyla,
Habil’in ALLAH’I vardý, tam inanmýþtý huþuyla.

Kabil’in imaný yoktu, belliydi hareketinden,
Kardeþini öldürmeyi geçiriyordu hep içinden.

Kurbaný kabul görmedi, o kýskanç hali kabardý,
Buna sebep olarak da ÞEYTAN ile LUBUD vardý.

Kabil’in o gafil nefsi göz koymuþtu ikizine,
Kulak asmýyordu bile babasýnýn öz sözüne.

Habil’den çýt çýkmýyordu, o boyun eðmiþti zaten,
O’nca HAK TEÂLÂ birdir, inanmýþtý HAKK’A kalben.

ÞEYTAN daim dürtüyordu suç iþlemeye Kabil’i,
Zil takýp oynayacaktý kan koksa Kabil’in eli.

Kabil’in iþi çiftçilik, Habil de sürü sahibi,
Kördü nefis; sürüyordu, Kabil’in Habil takibi.

Habil kýsmetinden memnun, sürüsünü otlatmakta,
Kabil’se alt etmek için, her an fýrsat kollamakta.

Hiç boþ durur mu o melun? Kýþkýrtmakta hep Kabil’i,
Göstermekte can almayý, allý-pullu (gülistanlýk) ve afili.

Günlerden bir gün kýstýrdý Habil’i aðaç dibinde,
Vuruyordu ha bire de koskocaman taþ elinde.

Habil güçlü ve kuvvetli, saygýsýnda bir kusur yok
Kabil nefret ve kin dolu, kana susamýþ belli çok.

ALLAH’A imana bak ki, çýkmýyordu hiç de gýký,
Kabil vurdukça o taþý, sarýlýyordu O sýmsýký.

Deliriyordu bu duruma gözü kan bürümüþ Kabil,
Bu kaný akýtmaya bil, Kabil’e þeytan da dâhil.

Muradýna eren Kabil donakaldý oracýkta,
O da ne? Bir karakarga, yer eþmekte þuracýkta.

Dedi; Aklýn yok mu Kabil? Karga kadar olamadýn,
Öz kardeþine kýydýn da, gömecek yer bulamadýn

Nadim olmuþtu ama geç, dönüþü yoktu bu yolun,
Habil’e sin kazmak için, yokladý sað ile solun.

Buldu bir kuru deðnek, ha bire eþti türabý,
Hem toprak eþiyor hem de artýyordu ýstýrabý.

Vakit geçti Âdem, Havva; aramaya koyuldular,
Habil’in ölü tenini aðaç dibinde buldular.

Kabil onlarý görünce oradan tez uzaklaþtý,
Âdem ile zevce Havva, naçarlýktan kucaklaþtý.

Yýllarca matem tuttular, sabýr-sebat eylediler,
Katil oðullarý Kabil’i evlatlýktan def ettiler.

Kabil aldý ikizini ýradý çaresiz evden,
Bir haber alýnamadý hayli zaman kendinden.

Yemen’den Aden’e gitti, bu yöndedir söylentiler,
Þeytan ile bir olup da ilk kez ins kaný içtiler

Âmâ oðlu tarafýndan öldürüldü Kabil bir gün,
Sürerken Aden ilinde, katil hayatýný sürgün!

“Çok yazýklar olsun bana, dedi; öldürdüm babamý,
“Ýndirdiðim þamarla da, caným, kaným evladýmý.”

Bu hal üzere çoðaldý; âlemde zina, cinayet,
Hýyanet verme ALLAH’IM, sonsuza dek ver inayet.

KÜÇÜK OZAN’IM her daim, çoðalsýn merhametimiz,
Irk ayrýmý olmaksýzýn, bitmesin hiç faziletimiz.

KÜÇÜK OZAN(CML DMR)KEPSUT-24.04.2011
YOLCU YOLUNDA GEREK’DEN.

LÜGATÇE: ÝNS: Ýnsan. Beþer.

Sosyal Medyada Paylaşın: