Gerçeği Öğrenmeden Ölmeye

Gerçeði Öðrenmeden Ölmeye

gittin
öldü zaman
hangi kýrlangýç
kavuþmaya kanat çýrpar bilsem
özeneceðim kanadýna...

zamandý kibirlisi ayrýlýðýn
gerçeði öðrenmeden öldü
hoyrat bir delirmedir sevmek
gidiþini
beni anladýðýn an
akýllanacak evleri sevmemek
sokaklarý bir daha rahatsýz etmeyeceðim...

çocukluðum daha bir yalnýzlaþtý
mavi neden göðün alýn yazýsýysa
koyu kahve gözlerin de benim
yeryüzüm gökyüzüm hayat sancým
ama her yolun sonunda suretin
hiçbir suretinse sen deðilsin...

karþýmda topraðýn ilk yaðmur kokusu
iðdiþ edilmiþ düþ bulutlarýna küs
yeþeren her ümitte iðde kokulu
sesimle seni çaðýracaðým
bütün unutmalarýma
unuturken yanýmda ol
istersen unut ama unutturma...

aykýrý bir dumaný tütendi gözyaþlarým
uzak tepelerle ilgi neþelenerek mor uykulu
gerçeði öðrendiðim an anlamýþtým aslýnda
sen gülünce
iklimleri prova ederdi tanrý yüzünde
bense sevdamla kýþ tipileri aldým üzerime
damar kesiði gün sonu bulutlarýyla
giderdin
ölürdü zaman...

Kaðan Ýþçen



Sosyal Medyada Paylaşın: