İÇİMDE Kİ ŞEHİR

Bir dað baþý ýssýzlýðý çöküyor dört duvar yalnýzlýðýma.
Gri bulutlar , salkýmlardan damlayan yaðmur taneleri.
Sokaklarýn oluklarýnda biriken çamurlar.
Duraklarda evlerine dönmeyi bekleyen kalabalýklar.
Sileütini saklamaya çalýþan borçlu insanlar.
Herkesin derdi , herkesin yalnýzlýðý baþkadýr bu þehirde.
Misket oynayan çocuklar ýslanan papuçlarýna aldýrmadan koþtururlar ordan oraya.
Pencelerden baðrýþan anneler evine helal lokma taþýyan babalar.
Belki de 3 kuruþ ekmek parasýdýr ayaklarýný ýslatan bu poyrazlar.
Herkesin derdi baþkadýr bu þehirde.
Taþýtlarýn sesi duyulur iki sokak öteden.
Bazen tren sesleri acýlý bir siren sesine döner.
Gelenler gider , gidenler dönmez bu þehirde.
Posta kutularýnda pulu sökülmemiþ mektuplar durur.
Hemen yanýnda bir plak dükkaný efkarlý þarkýlar çalar hüzün makamýnda.
Durup eþlik edersin acýn bi nebze daha artar ,bilemezsin.
Hayat iþte deyip iþte geçiþtirirsin, anlýkta olsa acýlarýna sünger çektiðini zannedersin.
Evlerin bacalarý dumanlarý kovarcasýna savurur rüzgarlara.
Bir adam birikmiþ faturalarýný yatýrma telaþýndadýr.
Baþka birisi mesaiye kalýr elleri pas tutan demir tezgahlarýnda.
Haným bu akþam bir tabak eksik koyun masaya der telefonda ki kýsa görüþmede.
Herkesin derdi baþkadýr bu þehirde.
Mevsim kýþ olduðu için malum ihtiyaçlar çoðalýr , her þey ateþ pahasý olur.
Tarlada çalýþan analar ürününe göz nurunu akýtýr bu þehrin bi yerlerinde.
Ýþ çýkýþlarýna yakýn telefon görüþmeleri sýklaþýr.
Eksik olan ne varsa söyler telefonun ucunda ki ses.
Ceplerini yoklar hay gözü kör olasýca fukaralýk dersin içinden.
Nasýl da suratýný asýyor adamýn.
Olur deyip kapatýrsýn telefonu.
Kavgaya durursun içten içe beynini kemiren sorularla.
Þükür düþer dilinin ucuna, Yarab buna da þükür deyip boyun bükersin.
Aþklarý da bir baþka yaþanýr bu þehrin.
Geceler uzar ýslak kaldýrýmlar mesken olur yüreklere.
Bazen çýðlýklar kopar , efkar demlenir kapý önlerde.
Mutlu sevdalar da yaþanýr el ele sevgililere gençlik parklarý þahitlik eder.
Zamanýn yenemediði aþklar da yaþanýr koluna eþini takan 70 lik dedeler gülümseyerek yürürler.
Gençlere taþ çýkarýrcasýna.
Dedim ya herkesin derdi, herkesin yalnýzlýðý baþkadýr bu þehirde.

Beni , beni sormayýn ben yarým kalan hayallerimi astým bu þehrin bi yerlerinde.

Gökhan SARI
Sosyal Medyada Paylaşın: