Bir gün kavuþuruz diye hep sabýrla bekledim,
Umutlarý zincir yapýp birbirine ekledim.
Yýllar sonra tesadüf bulunca birbirimizi,
Ýlahi bir gönül baðý baðladý ikimizi.
Bilemezdim dünya alem geçecek karþýmýza,
Alacaklar aþkýmý el ele ,omuz omuza.
Gücüm yetmiyor ,biçare kalakaldým ortada
Anlamadým kim düþman,kim dost kim hangi safhada?
Sanki susuz býrakýp kýzgýn çöllere attýlar,
Üzerime çakallarý,sýrtlanlarý saldýlar.
Çare yok boyun eðip sýðýndým yüce Mevlaya,
Fer kalmadý gözlerimde hep aðlaya aðlaya.
Koskoca bir boþluktayým,bekliyorum Araf’ta,
Kazanan mý,kaybeden mi,yerim hangi tarafta?
Izdýrabým son bulup gülecek mi talih bana?
Karþýmýzda duranlar olacak mý bizden yana?
Gülay Hançer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.