Hasret denen o ateþ geceleri kudurur Kirpiðin kapanmasý yasaklanýr! Deðil mi? Seni terk edip giden yüreðine oturur Gözlerin bir noktaya odaklanýr! Deðil mi?
Geri de kalmýþlýðýn ukdesi üzüp durur Her gün boynunu vurur derini yüzüp durur Hastalýk düþmüþ gibi benzini süzüp durur Yine de gözyaþlarýn hep saklanýr! Deðil mi?
Fikrinle hesaplaþýp “yeter artýk” desen de Onun kokusu durur teninde elbisende Kalbin esir kalmýþtýr “aþk” denen hadisende Duygularýn fikrine ayaklanýr! Deðil mi?
Günler önce aylarý sonra aylar yýllarý Kovalayýp dururken kaybedip akýllarý Bir dað gibi görerek ufacýk çakýllarý Korkular yüreðine ocaklanýr! Deðil mi?
Artýk ruhun çöl gibi kalbin dipsiz kuyudur Ýçindeki nefretin aþk besleten huyudur Gel gör ki her finalin gidene saðduyudur Daha sabah olmadan yar aklanýr! Deðil mi?
Birini çok sevip de beklemekten solarak Her zerreni inleten acý ile dolarak Kendini yok sayýp da onda esir kalarak Bir yok oluþ maalesef kucaklanýr! Deðil mi?
ÝHSAN TURHAN Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.