(Ölesim gelmiyor kýz Sen bakarken gözlerime, Kapat gözlerini Kapat ki ölebileyim)
Adýnýn Kiraz olduðunu unutmuyorum. Birde önceleri ben sandýðým dövmesiyle Kýnalý parmaklarýný hatýrlýyorum. Sesini nadir duymuþluðum var Ne vakit gülse Yüzünde ters laleler açardý. Yüzü... Rüzgâr yanýðýydý ve asla saklamazdý
Gözlerini demeye korkuyorum. Ben hep üþürken onun gözleri yanardý. Ne kudurmuþ Zap suyu, ne Sümbül daðý Belki ok belki kurþun. Betimlemeler fukara Ýkisi birden
Yürek sýzýsýna aþk dendiðini Çok sonralarý öðrendim. Aþka elbet engel deðildi Kar ya da rüzgâr Güneþinde olmadýðý gibi. Lâkin, Ýkimizde aþký bilmiyorduk Üstelik korkuyorduk.
(Kýz Kiraz kapat gözlerini Bu gün ölesim var) Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Pusat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.