DÜŞ KIRIKLARI

Güneþin ölümünü izledi ay kaygýyla,

Benim küçük gecelerimde...

Kimse çiçekleri düþünmedi,

Kimse balýklarý da düþünmedi.

Çürüdü firezler.



Kendimi bulduðum yerde kaybettiðimin farkýna vardým,

Susmuþtu þarký söyleyen dudaklarým düþlerimde...



Freud karþýmda durdu

Neitzche aðladý.

Pavlo’nun iti gibi þartlamýþtý kendini,

Salomen’in aþkýna.

Ölümle-yaþam arasýnda gidip-geldi.

(Neitzche) ’ Tanrý öldü’

Camus ’ zaten yoktu ki’ dedi...



Uðradý mý düþler kesintiye,

Ne esin kaynaðý olur müzisyene

Ne güç verir acemi aþýða...



Havada dönüp duran ok

Saplandý mý ceylanýn böðrüne,

Bir çýð düþer yüreðime,

Bin çýðý doðurur peþinden.

Bir sigara yanar tablada,

Bir umut doðurur, bin umut öldürür.

Kabuðuna çekilir hayat...

Mavisiz,

Yýldýzsýz,

Sessiz,

Sensiz

Gecede

Söner mumlar bir þarap kalýr geride...



Çullan diyor içimdeki þeytan

Kendini vur pabuçsuz yalýn ayak

Mavisiz,

Yýldýzsýz,

Sessiz,

Sensiz

Gecede.

Ýçimden beþe kadar saymayý deniyorum.

Sev ki bir

Sev ki iki

Yok ki beþ.



Benim elim bu benim elim!

Kaç bin yýl önce geçerken býrakmýþým bu eli.

Böyle yaþlandýk habersiz,

Çakýl taþý döþenmiþ yollarda..



Nereye

koymak

isterseniz

orada

durur

kýrýk

bir

BEN...
Sosyal Medyada Paylaşın: