Kelepçeli kollarým ve raylara baðlýyým... - Bir dað baþýnda ya da bir þehirde... Bir tren yolunda uyuyorum. Bir tren bekliyorum Zincirli yorganým... - Yaðmurlar,karlar... Kaç bahar geçer daha? Son istasyona kalkan tek treni bekliyorum. demirden yastýðým.. - Kaçsam olmuyor, zincirlerle baðlýyým. Dursam olmuyor, çakýllar yataðým... Ne zaman gelir bilmiyorum Bulunduðum her yerde tek treni bekliyorum... - Onu görenleri yalnýz rüyamda görüyorum.. Uzatýyorlar bana kollarýný, Ne bir kelepçe var, ne de zincirler.. Gelmesi için can atýyorum bazen.. - Onu görenleri yalnýz rüyamda görüyorum.. Uzatýyorlar bana kollarýný... Kollarý, Kelepçelerin yaralarý, Zincirlerin izleriyle dolu. Belli ki acý çekiyorlar.. Belli ki;Ýzler zincirlerden de kötü... Gelmesinden çok korkuyorum bazen. - Ve ben, Son istasyona giden tek treni beklerken, trenin makinistine, onu hiç görmeden aþýk oluyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavro Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.