Ben, Boþ bir odada tek baþýma köþe kapmaca oynuyorum.. Yalnýzlýk, dört köþede de boy gösteren bir kabus gibi. Ve ben mendil satan her çocukta kendi acýmý görüyorum. Delirmek, bir hastane odasýnda duvarlara “Ölüm var!” mý yazmak acaba? Geçmiþin okyanusunda kramplar giriyor ayaklarýma ! Yollar çakýllý buralarda. Sen binince geçmiþe doðru hýzla gidiyor iþte otobüs. Ziyan olmak için çabalýyor insan sanki! Ne kadar da korkunç! Bir þehir daha can çekiþiyor ! Tanrým! Tanrým sen ne güzelsin öyle. Beni de al yanýna. Evet evet; Beni erken öldür! Birazda karizmatik olsun, Mesela kalbimi piranalar yesin, Geleceðin okyanusunda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mavro Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.