Ateşle Sözlü

Ateþle Sözlü

aradýðým gülmelerin özetinde yoktun
hazinliðimi sakýnýnca evrenden çok eskice
yeni olan sadece yollarýn vefasýydý kör bitiþlerde
avlular ýssýz
yaz kýrýklýklarýyla çökerken kalbim
...düþlerimde acýyý unutmayý denedim
ama peþimde gölgesinin yalýn yankýsý yalnýzlýðýn
ölmeyi unuttum...


ben bir ölmeyi ikiye bölmem saygýlý çekinerek sýkýntýlý
en güzel ikindilerimde en güzel paylaþmaklar meþgulü
sabah aydýnlýðýna utanç duyarak susamýþlýðýma mahçup
ince bir yeþilde yitirdiðim kýpýrtýya kulak asmadan
soðuk sopsoðuk bir odada týkýrtýsýz hüzün tozlu...

çakýl sustalýsý siyahýyla gece gezinirken böðrümde
hasta yataðýnda çocuklara kývranýr aklým dar sokaklý
güneþsiz pencerelerde minik gözler dokunurken bakýþlarýma
süt ve ekmekle geçinen zamana hapsolmamýþ bir rüyada
mavi bir þarký ayýracaðým arkadaþlarýma...
ölmeyi unuttum...

dumanlý bir çað deðildi saç tellerinden dem vurmam öykümüzün
yakýn mevsimlere hevesli kuþlar gibi telaþlýyken ellerimin rengi
oysa acele içilmiþ çaylara alýþýktým býrakýlmýþlýk býrakmýþtý
tuzunu elmacýklarýmýn
bütün sonlar yol ortasý
bütün yol ortalarý son
gelmeyi unuttum...

kýþ akþamlarý kadar içine kapanýnca aðlayýþlar
gururu incinik kalpler duraðý oldu sesleniþim
ateþle sözlü dudak yaralarýna
aydýnlýða aç çiçeklere beraber bakalým istedim
topraðýn bedeni kavrayýþýna beraber vakur
kýnýndan çýkmýþ kanamalardan sonra yýldýzlara takýlalým
bütün yýkýmlar ayrý bir sen ertesi
bütün sen erteleri ayrý bir yýkým
bulmayý unuttum...


can hýraþ uyanýþlarýn ilkiydi ot kokulu sandýðým
adýmlarým aðýrlaþmadan gitmeliyim ortasýna düþlerimin
okunmamýþ kitaplar kadar dolu
acýmýþ su sadeliðinde yalansýz
baþtanbaþa yorumsuz
konuþmayý öðrenmeden hiçbir çocuk
gitmeliyim evrenin son dudaðýmýn ilk sesiyle bir
kalmayý unuttum...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: