“Her þey için” teþekkür edip
Sessizce yoklara karýþan!
Duy sesimi...
Duygularýn kefaretini kim verecek, kim?
Hani en güzeldim yüreðince,
Hani en çok ben sevmiþtim deli gönlünü,
Hani gönlümdü gönlünün yuvasý!
Çýkmaz sokakta da deðildin ama
Nasýl çýktýn bu iþin içinden
Ve nasýl boy verdi sevgi aramýzda
Bilemedim…
Koydum sepete düþlerimizi,
Bahçedeki salýncaðýmýzý,
Mum ýþýklarýyla süslü evimizi,
Topuzlu saçýmla kapýyý açýþýmý,
Güler yüzle bakýþýný…
Tek bir çizik yetti senin için.
Hiç mi özlemiyorsun, demeyeceðim.
Yalan mýydý her þey, demeyeceðim.
Artýk gömdüm aþký
Bilmem ne kadar derinine yerin.
Sen kaç benden!
Sen uzak dur gönlümden!
Uzaklarda bir düþ gibi
Ýlk aþkýn yalanlarý,
Yaklaþtýkça yýllar,
Çarpýþýyor gerçekler,
Savruluyor dört yana
Vefa ve sevda…
Sözler bir yanda,
Yeminler öte yanda.
Dilde yalan sözler,
Bu gönül kimi özler?
Bir marketin kasasý önünde
Bir elde kesekâðýdý,
Öbüründe umut
Yürürken bilinmezliðe
Bedenin içinden fýþkýrdý hasret,
Kýrbaç gibi þakladý gerçek!
Kim bulabilir ki beni,
Ben kendimi bulamazken…
Kim duyabilir ki sesimi,
Gönül dili bilinmezken…
Heyhat!
Sýraya dizili eller,
Sessizce beni gözler.
Bilmezler ki
Herbir ayak izinde,
Ezilmiþ bin çiçek var!
Þimdi git!
Bakma artýk ne bana
Ne þu kýrýk aynaya.
Ömrün saltanatýnda,
Bir dem sürdün kendince,
Þu ezik-kýrýk gönlümde.
16.2.2011
SERAP HOCA
SERAP DEMÝRTÜRK