Karıncayı ölüm döşeğinde

Karýncayý ölüm döþeðinde seyrederken
Ne kadar çalýþkan olduðunu düþündüm
Annem, küçüklüðümü tahtadan beþiðe belerken
Düþünemezdim üþüdüðümü
Çok sýcaktý bana.

Büyümek için uðraþýrdým
Büyük adam olmak için düþünürdüm
Annem büyük adam olacak derken
Kýrký vurdu ibreler
Tayyarede düþmüþtü
Akþam üzeri daðýn eteðine.
Annem bana hala çocuksun der
Büyümedim onun gözünde hiç bir zaman.
Geriye baktýðýmda ne göreyim
Binlerce karýnca cesedi
Ayak izleri puslu gecede...
Ya þu sürgünler olmasaydý
Vagonlarýn içinde cesetler dolaþýrmý?
Ruhlar þu gökyüzündeki yýldýzlar
Yarýn yok
Son kumarda kaybedenler var.
Dünyayý hörgücüne dolduran
Zalimlerin anayasasý vicdanýn sustuðu yer
Çocuðum babasýnýn alnýnda ter
Vicdan susuyor
Ölüyor
Aðlama anne...
Ben derede balýk tutuyorum.
Karýncanýn cesedini, sarý karýncalar paylaþýr
Düzenin ne kadar yosma olduðunu görmez gözler
Kimisi kurma saat olmuþ,
puslu havada aðlaþýr
Gercek aðlayanlar susmuþ
Gökyüzünde ki bulutlarýn ardýna saklý
Beyazýný býrakmýþ denize martý.
Sosyal Medyada Paylaşın: