Öküz hep geçip giden trenlere bakarmýþ, kimi zaman, peþlerinden koþmayý denermiþ yakalarým umuduyla, ama hiç ama baþarýlý olamamýþ, bu duruma çok ama çok üzülürmüþ, hep içine atarmýþ, kimseylede paylaþmaz, güvenipte paylaþamazmýþ, kara sevdalýymýþ trene ama kimse bilmezmiþ içi içini yermiþ, yanar tutuþurmuþ, içindeki yalnýzlýk her geçen gün dahada büyürmüþ, çoðu zaman bu durum dayanýlmaz hal alýrmýþ, ama`, çýðlýðýný bir duyan olmazmýþ, ve olmamýþta, içinde büyüyen yalnýzlýk ona artýk iþkence olmaya baþlamýþ, içindeki sessiz çýðlýk olan yalnýzlýk artýk öldürücü darbeleri vurmaya baþlamýþtý, hemde olanca gücüyle, içi kan aðlarken o hep susuyordu, bir kurtarýcý diye neyi bekliyordu o da bilmiyordu, her geçen gün adýmlarý dahada aðýrlaþýyordu, birgün düþecekti topraða bunu o da biliyordu, yine bir gün sevdalýsý trene bakar dururken, düþtü baþý topraða hiç doyamadan, dönüpte bakmadýlar bile öküzdü dediler....
15/04/2011/Soðanlýk/Kartal/ÝST.((Metin GÜRSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.