O kadar neþeli o kadar þen ve mutlu görünüyorum ki, inanýn görseniz þaþarsýnýz, gülüyorum kahkaha atýyorum, kimi zaman gülerken kendimden bile geçiyorum. Nerede mi, çrvremde çalýþtýðým iþ ortamýnda, saðolsunlar etrafýmdaki dostlar arkadaþlar, yaptýðým espirilere þakalara gülmekten kýrýlýyorlar, ne kadarda içten ve rahat katýla katýla, göz bebeklerinin içi gülüyor, ama beni tanýmýyorlar ve hiç tanýmayacaklarda, çünkü onlar beni görmek istedikleri gibi tanýyorlar ve tanýyacaklar. Oysa, ben onlarýn gördükleri kiþi degilim, sonra döneceðim yeniden ýzdýrap veren yalnýzlýðýma her günün bitiminde, sonra döneceðim yeniden gecelerin karanlýðýna sýðýnmýþ yüregimin yaralarýný sarmaya, sonra döneceðim yeniden, hazan yaðmurlarýný beklemeye gözlerimde; hüzün yüklü gözlerimin mavi derinliklerinde....
12/111990/Draðos/Kartal/ÝST.(((--Metin GÜRSOY--))) Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.