Bir ümit...

Hatalarým var hayatýmda,
Sayýsýný bilmediðim,
Çoðunu hatýrlayamadýðým...
Peþimde keþkelerden oluþan,
Sayýsýz vagonlar bir dizi...
Çekmeliyim onlarý güçlü bir lokomotif gibi...

Keþke diyemeyeceðim hatalarým var benim,
Biliyorum ki hakkým yok,
Aslýna bakacak olursan,
Faydasý da yok...

Hatalarýmdýr beni ben yapan,
Her hatamda bir ince iþçilik...
Titiz bir örümcek misali,
Hatalarýmla ördüm ben kaderimi...

Ýncittiklerim oldu benim,
Üzerinden geçtikçe içimi sýzlatan,
Kýrýk kalplerden sýnýrsýz bir umman...

Utanmýyorum hatalarýmdan,
Hepsi benimdir..
Lakin korkuyorum her daim,
Bir günahým kaldý mý acaba bedelini ödemediðim...
Aklýmda bir ince soru,
Kalbini kýrdýklarým bekliyor mu beni...
Ödeyebilecek miyim yaptýklarýmýn bedelini...

Beni affederler mi acaba diye diye,
Çekiyorum vagonlarýmý içimde bir ümit ile...

Mart 2011


Sosyal Medyada Paylaşın: