Yine bir geceye baþladým sessizce,sensizce Yalnýzým koskoca kalabalýk içinde. Duvarlar geliyor üstüme üstüme Gecenin ayazý üþütüyor bedenimi Kendimi dýþarý atýp,en ücra, en bana ait olan, Yalnýzlýðýn bol olduðu yerlerde , Haykýrmak istiyorum öfkemi. Olaðanüstü bir güç arýyorum kendimde umutsuzca Deðiþtirebilmek için imkansýzlýklarý Tüm ruhumu esareti altýna almýþ yokluðun. Ayaklarýmda prangalar, Bileklerimde kelepçeler var sanki Ne gelebiliyorum sana, Ne de ‘’gel’’ diyebiliyorum. Seni de çaresizlik sarmýþ biliyorum Býraksalar gelecek kurtaracaksýn beni Koparacaksýn zincirlerimi. Týpký bir masalýn kahramaný gibi. Ya gelip götüreceksin beni Kaf Daðý’nýn ardýna, Ya da bitecek bu masal gelemeden sonuna. Bekliyorum,bekliyorum,bekliyorum. Neyi beklediðimi,ne kadar bekleyeceðimi bilmeden.
Gülay Hançer Sosyal Medyada Paylaşın:
gulayhancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.