Hevin (aşk –sevda)

Üþüyorum
Bilmediðim küflü þehirlerde sana d/üþüyorum
Sensizliði kuþandým bu gece Hevin
Hayatýn yasý boðazýma dizilmiþ
Provasýz hüzünleri teyelsiz tutturuyorum tenime
Yaralýyým
Kanadý kýrýk kuþ gibi düþüyorum caným yanýyor Hevin
Þefkatine maruz kalmak için düþlerim
Sýzýlarýmý salkým salkým döküyorum ellerine


Sarýpta koynuma saklandýðým tutsaklýðým
Gönüllü günahýmsýn sen
Çizdiðin satýrlarda bana deðen kelimeler
Kan kusardý dilinin hançeri
Bense diz çöktürdüm önünde bütün satýrlarý
Bir yol düþerdi Hevin, düþlerimin ötesine
Çizgi çizgi yol alýrdýn kýrlaþmýþ saçlarýmda
Gözyaþý yollarýmý arardým yüzünün coðrafyalarýnda
Hüzünün memleketine göç ederdik senle
Sen bilmezdin Hevin
Sana taþardým
Bir tek sana taþtým

Bilmediðim ceheneminin d/iplerine
Islýk ýslýk döküldü avuçlarýna heceler
Iþte yaralý kalbim o miadýn eseri
Yendiðim savaþlar sonrasýnda
Sana yenilgimin þehrinden kalan sol anahtarý
Yaðan hüzün yaðmurlar sonrasý
Sanma ki aðlýyorum Hevin
Yok Hevin
Yok sakýn bakma sen bana
Yüreðime sen kaçtýn bu yaþlarým ondan
Gitme Hevinim
Gitme
Bir çocuðun dudaðýndaki ýstýrap gibiyim bak
Gideceðin yer çok uzak, çalkantýlý Hevin
Ondan gitme derim
Yoksa sýzladýðýmdan, sana düþkünlüðümden deðil

Boynuma dayadýðýn bir usturanýn ucunda
Sallanýrým mayistra gibi
Azgýn kelimelerin içinde tutunduðum tek dil
Ayrýþan ismimizin harfleri
Tutam tutam dökülecek saçlarýmdan Hevin
Bir kuzey rüzgarý dolacak baðrýma
Uzatacaðým kollarýmý hazýrým vur beni

Sen ipsiz günahlarý ý boynuma doladýðýnda
Kimin günahýydý taþýdýðým
Dönüp de arkama baktýðýmda ensemde kýlýcýnýn izi
Kutsal kelimelerinin önünde diz çöküp
Utandým kaldýramadým gözlerimi
Þair dilim tutuþtu önce Hevin
Sonra ellerim alev aldý
Tutuþan ellerim yol verdi eriyip ayaklarýmda
Þeytanýn maðarasýnda son dedim
Bu son
Hiçbir günah dokunamaz artýk bana
Düþürdüm dizlerine baþýmý
Dayadým hüzünlerimi kocabaþlý devin gerdanýna
Durmadý saklanan meczup çifte baþlý içimdeki duygular
Bir kez daha attýlar beni aþkýn günahkâr kollarýna
Sen karanlýðý yüzüne peçe ederken

Bir suskun kurþundu
Küflenmiþ kelimelerime sarmaþýk misali sarýlan
Kederlendim keþiþlerin solgun yüzünde
Gözyaþlarým dökülürdü çiçeksiz bahçelerdeki ayrýk otlarýna

Sen Besteyi Nigâr bir þarkýnýn naðmeleriyle þaklatýrdýn dilini
Gözlerimden akan yaþlar çene kemiklerimde yol alýrdý da Hevin
Kaldýrýrdým kollarýmý
Bir zeybeðe dururdum da
Efkârýmla efelenirdim
Olur, olmadýk yerde
Arsýzlýðýn kýrbacýný savururdun yüzüme
Benim ruhumda
Hiç ebruli renklerim olmadý Hevin
Eþkýya bir soðuðun içimde titremesi gibi seninle açýtý tüm renklerim
Bütün renklerin arasýnda bana en çok yakýþan ebrulimdin
Ayaküstü kelimelerin aþký dileniþi
Hiç yüreðim kýpraþmadý
Sana sýzlýyorum sana Hevin anlasana

Mayistra (yel-yýldýz yeli)


Saygý Deðer Üstadým (Yalnýzlýk Abidesi) Fýrat Bey’e Þiirimi Sesiyle Hayata Döndürdüðü Ýçin Saygýlarýmý Sunuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: