Yoðunum bu günlerde Aklým seni özlemekle ,yüreðim sevmekle meþgul. Özlemenin bu kadar fazlasýný taþýyamam Aðýr gelirde düþerim diye tüm korkularým
En çok omuzumda hissediyorum En çok yüreðimin... Benim bile keþfedemediðim yerlerinde, Hapsolmuþcasýna ! Beni soluksuz, takatsiz Cümle kelimelerden yoksun býrakmasýna, belki de þaþkýnlýðým.
Ne kadar yol yürüdüðümün, Kaç bin kez adým attýðýmýn farkýnda deðilim. Ya da adýmlarýmýn beni nereye sürüklediðinin... Sadece baþým önde , Ýsmi zehir gibi damarlarýmda gezinen O yârimin, o sevdalýmýn, o içime sýðdýramadýðým Aþkýmýn kokusunu duyuyormuþcasýna; Ona doðru gidermiþcesine yürümek,yürümek ve dahasý yürümek...
Sahip olmayý isteyip mücadele ederken, Uðraþýp hatta didinirken ve hattasý Sevmenin en uç noktalarýnda yaþarken, Umursuz, düþüncesiz, açbilaç yok etmekte sanki beni.
Sadece onu düþünmenin verdiði hazzý, Doyumsuz tatlarda bulmak... Ve yine onu özleminin mükafatý olan Daha fazlasýyla özlem,hasret,mutluluk,acý,hüzün Ve cümlesi aklýmýn içinde olup, dilime dökülmesi Mümkün olmayan o kelamlar...
Bilirim ki ruhumun yitik bölgelerinde, Dökülmüþ sývasýnda ,kayýp taþ parçalarýnda Ne kadar yorgun, yitirilmiþ de olsa Zamanýn ötesinde, berisinde, gerisinde sen varsýn. Her daim olacaðýn, olman gerektiði gibi..
Deðerli Yorumu Ýçin: Mustafa Kurt, Beyefendiye Hürmetlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.