SICAK ANILAR DAN SOĞUK AN'LARA
I
Buðusunda emek kokan /oysa kirletilmiþ kavgasýnda hep yenik düþtüðün
kesik yarasýndan kan damlayan bir gül’dü, yüzünde gülümseyiþ
oysa ki / güneþ solgunu günlerde
bütün dertleri müebbete tutsak yüreðin
aðlamalara yenik düþmedi hiçbir zaman
nerelerde gizlenmiþti bu gün bile bulamadým / yoktu sanki
ne zafer sarhoþluðunda ümitlerin
ne de kederinde dili kesik kavgalarýn
hakem hatalarýnda ekmeðine hükmen maðlubiyetin
gülümsüyorsun yine
karanlýðý delen küçücük bir pencereden
kaçak giriþ yapan mahpus damýna /mülteci aydýnlýklarýnla
II
neden hiç aðlamazdýn sen anne
çiçek bahçelerinde mutlu yavru kuþlar gibiydik
biz hepimiz
iki göz oda hepsi hepsi
duvarlarý yoktu sanki
güneþ girerdi günün her saatinde
her noktasýndan virgülüne kadar
karanlýðý bilmeyen özgür bir güvercinin kanadýnda
dünyadan kaçýrdýðýn gök yüzünü dolaþtýrýrdýn bize
oysa ki kan ve barut kokusunda
sinsi bir alaca karanlýktaydý yeryüzünün sokaklarý
bir lokma bir hýrka yaþarken
mutluluðun resmini çizerdik birlikte
beynine kan sýçramýþ kentin mahpus duvarlarýna
sen, özgürlüðü öðrettin / ki bir baþka dünyanýn özgür ülkesinde /
III
sen özgürlüðü öðrettin anne
mahpus damýnda göbeði kesilmiþ
doðmakdan sabýkalý
yaþamaktan suç delilleri sabit idamlýk hükümlü
dördünün de daha gözleri bile açýlmamýþ
o yavru kuþlara sen özgürlüðü öðrettin
IV
bir ýþýk ver anne gözlerim görmüyor
burasý çok karanlýk
sokaklarda býçaklanmýþ kadýnlar
her köþe baþýnda ýrzýna geçilmiþ kupkuru yaþamlar
bin bir emek var hoyratça fýrlatýlýp atýlmýþ / çöp torbalarýnda
aðzý baðlanmýþ susturulan
saðýmda solumda cesetler var / bir nefes ver anne
boðulmaktayým soluksuz savaþlarda
bir ses ver anne ,o ýþýklý ülkelerden
karanlýða esir düþmüþ dünyada
aðaçlar kesilmekte yerlerde sürünmekte
aðaçlar katledilmiþ insan cesetleriyle dolu
kanadý kan göllerinde / kanadý her hanede kuþlarýn
her yerinden kýrýk / çýðlýk çýðlýða
mülteci kuþlar bile can çekiþmede
sen de bilirsin ki
hiç bir film böyle hüzünlü bitmez anne
bitmez hiç bir þarký en dokunaklý
ve en güzel yerindeyken henüz
yaþanýlmýþ hüzzam makamýnýn en ölümsüz yaþam bestesi olsa
bitmez, en acýklý naðmelerinin kucaðýnda
sinsi akþamlarýn soykýrýmlarýna gebe
V
sen de biliyorsun ki
bu yol burada bitmeyecek anne
yüreðimle duyuyorum
çok uzakta bir yerlerde / ki
Bir þairin binlerce cam kesiði bileklerimden damlarken kaldýrýmlara
kanýyla tutsak ediþini bütün tutsaklýklarýnda karanlýklarý
bir kursun gibisine delip geçerken karanlýðýn içinden
ve henüz sürekli yankýlanmakta olan sesleri
ve henüz sönmemiþ bir mumun aydýnlýðýný
ve o sese
ve ýþýða doðru yürüyen insanlarý
yüreðimle duyuyorum anne …
sende duyuyor musun?
Mert YIGITCAN
01 / 05 / 2011 / pazar / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.