KARANLIĞIN GÖLGESİ
Ne yarin busesi, ne de kuþ sesi
Gönül eylemeðen günden el aman
Kat kat oldu karanlýðýn gölgesi
Kýrýlýr içimde gelecek zaman
Neyle beslemeli ey ümit seni
Görmedin bir ömür sana küseni
Ne gün açacaksýn bize keseni
Gitgide tükenir kalbimde iman
Karýþtýr yalanla, bir þey de bana
Ýçmek istiyorum bak kana kana
Ýster mala gelsin, koy gelsin cana
Tükenmeden içimde ki son güman
Kuþ sesiyle durdu yeþile dallar
Gönlüm giymek ister, beyazlar, allar
Oysa kapýmýzý çalar belalar
Tele ince vurur uzaktan keman
Defol ey karanlýk, baþýmýzdan git
Kaderle kalýrýz belki fite fit
Doðar elbet ufkumuzda bir ümit
Gönlümüzü yýkar aydýnlýk bir an
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.