Belkiler biriktirdim kalbimin en ücra köþelerinde. Açýlmamýþ kutularda besledim mutluluðumu. Yalnýzlýk büyütüyorum her geçen gün daha çok. Daha çok üzülüyor, Daha çok aðlýyorum. Acýlarýma gülümsüyorum þeytanca. Suskun ayrýlýklar darmadaðýn ediyor beni. Susturuyor yüreðimi. Ben iyi olmak zorundayým. Ben kapalý kutularýmý açmalýyým korkusuzca. Ben yaþamalýyým hayatý doya doya! Sen mutlu deðilsin. ‘’Görüyorum’’ Sen mutlu olmaya çalýþan basit bir ahmaksýn. Hiç kimse bilmesin istiyorsun Hiç kimse senin yalnýzlýðýný hissetmesin. ‘’Hissediyorum’’ Uçsuz bucaksýz hüzünlerle kavruluyorsun. ‘’Biliyorum’’ Susuyorsun, söyleyemiyorsun. Konuþursan canýn yanacak. ‘’Anlýyorum’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
İRem şafak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.