RESÝMDEKÝ KADIN...
O kadýný resmiyle tanýdým..
Açýk kahverengi gözleriyle gözlerime bakýp,
Bana demler sunuyordu...
Kahvenin telvesi bana fal baktýrýp ilham veriyor,
Aþka susamýþ gözlerime öyle içten bakýyor,
Gözlerim gözlerinin içinde eriyip gidiyordu...
Yüreðimse delirip coþmuþ,
Sanki göðsümü delercesine atýyordu...
O anda
“ Bakýþýn çaðýrýr beni uzaktan”
Þarkýsýnýn naðmeleri dudaklarýmdan yüreðime akýyordu...
Kaþlarý ceylan kaþý,
Kirpikleri sanki bir okun baþý
Off of
Yaþý da tam benim yaþým
Aðrýyacak sanýrým aþkla
Yeniden baþým..
Saçlarý gece rengiydi
Rüzgar deðmiþti saçlarýna
Mutedil dalgalýydý...
Saðanaklar yaðdýrdý yorgun yüreðime
Dalgalarým kabardý.
Onu görmemiþtim ama
Ýçim bir baþka ýsýndý...
Bakýþlarýndan çözdüm
O da benim gibi yalnýzdý...
Ýþte buldum rüyalarýmýn kadýnýný dedim...
Doldurdum fincanýma gözlerinden az þekerli orta bir kahve...
Yüreðime afiyetle indirdim...
Bir resim gördüm
Gözler kahve,
Kaþlar ceylandan
Kirpikler ok
Saçlar Karadan
Ah be yüreðim,
Neden uyanýrsýn
Hep böyle güzel rüyadan...
Kazým DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.