Son kuþta uçup gitti ,
Açýk kalan gönül penceremden,
Giderken þöyle bir baktý geriden
Bakýþýndan anladým
Öyle bir iç çekti ki derinden ...
Düðümlendi birden dilimde heceler,
Suskunlaþtý kelimeler
Baþladý lal halli gecelerim yeniden...
Ne emekler vermiþti oysa bana o
Ýlmek ilmek örmüþtü sevgisini kendi yüreðine
Açamadý çok istedi yüreðimin kapýsýný
Allah biliyor çok üzüldüm
Onun o mahzunca gidiþine...
Dilim varmadý
Gitme kal diyemedim
Elim varmadý,
Silemedim gözlerindeki yaþlarý,
Ýçimden bir þey dokunma dur diyor
Çöküp kalýyordum gittiðinde
Olduðum yerde çaresizce...
Oysa ben hayatý
Hep dobra dobur yaþadým,
Düþüncelerimi hep korkusuzca haykýrdým,
Kimsenin dümen sunuya girmedim...
Kendimce doðru olan onurlu bir yaþamý seçtim.
Hep baþým dik durdum hiç kimseye eðilmedim...
Ama bu aþktý ve farklý bir þeydi
Aþkta bu kurallar iþlemedi
Ýlk kez bu kadar çaresiz
Bu kadar aciz kaldým...
Seviyorken seviyorum diyememek
Onsuz olamazken onu görmezden gelmek
Bana uyan bir karakter deðildi aslýnda
Yani
Dobralýðýmla doðrudan çeliþkili bir haldi bana olan...
Çekmiþtim yüreðimin þarzýný fiþten
Taktým yeniden...
Aþkýný dolduruyorum yüreðime gülüm
Bekle geliyorum...
Hasret kaldýðýn dilimde biriken kelimeleri
Yüzüne söylemeye .
Kazým Doðan
27.04.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.