Karanlıkta bekleyen bir Fatiha kopardı, kıyameti . . .

Yokluðun çýðlýyor yine ruhumun berzahýnda . . .
meyletmiþ bekleþiyor vazgeçmeler arefesinde, zamanýn figüranlarý.
Git (me) lerin içine saklanmýþ ölüm sessizlikleri hakim ilahi yokuþlarýmda,

Ben, sana meftun,
Sen, bana dua,
Ben, sana sürgün,
Sen ,bana leyla ...

Ölüm dediðin, iki can,bir beklenti, birkaç’da düþdökümü deðilmi ki ?
keþke, keþkelerin ar/afýnda birbirimize ölmeseydik...


Eyvah..!
Aþk dedim adýna yine,
baðla dilimi sükut denilen mübarek kelamýn dergahýna,
sus kesilen yanlarým silbaþtan doðsun sükut-u ikrardan,
sorma gayrý, seni bana ..!
Sýrra kadem bastý sana susayan yanlarým...
eceli ile can verdi yüreðimin etrafýnda dolaþan yeni yetme düþlerim,

Ah..!
görücüye çýkarýlmýþ, yangýnlar ortasýnda çýrpýnan bir heves...
ç/aðlasam,fýrtýnalar koparsam aþk gücenir ,
durulsam uðultusu yeri göðü inletir iç çekiþlerimin...

geliyorum dedin,
çýkardým alfabemden içinde ayrýlýk geçen bütün kelimelerimi . . .
gel dedim gel...
sen geleceksin diye farz kýldým kendime bu ömrü...

gidiyorum dedin,
ne varsa sana dair, ayýkladým zerrelerimden bir bir
gömdüm topraða ,
yumdum gözümü dünyaya...
Karanlýkta bekleyen bir Fatiha kopardý, kýyameti . . .


Gökhan Yalçýn


Sosyal Medyada Paylaşın: