kırmızı lisanı

zan altýnda bir kan damlasý her nar tanesi
öylesine kýrmýzý ve öylesine sessiz
sanki yýkým üzerine üþüþmüþ bebek çýðlýklarý...
gülücükleri ayýrt etmek zor

çýrpýnýp duran bir þey var içimde
baþlattýðý oyuna kafa tutmak kadar anlamsýz belki
lakin sabah ilk iþ pencereden bakmak kadar doðal.

içimde üþüyen bir yer var
sanki þekillerini yitirdi kar taneleri
kýþ renksiz düþtü
ben dermansýz
halbuki anlamlýydý kurþun kalemleri açmak
bir sýkýmlýk caný buralarda bir yerdeydi hayatýn
ben neresindeydim ki geç kalýþlar üþüþtü ellerime
ne zamandan kalma bu vazo içindeki boynu bükük gülümsemeler
mahzunlar belli ki
asýrlara basamak kazýyan eski iþçilerdi hatýrlýyorum
peki bu sonlardan miras tozlu bakýþ nereden dökülmüþ üzerlerine

tesellilere ezelden kalma bir aþinalýðým vardýr
zira insan en fazla uzaktan bakar güz bitimine
çok zaman önceydi yaðmur mevsimi
þimdi kýþ renksiz
ben dermansýz
hayat pervasýz...

içimdeki üþüyen yere inat paltosuz ve þapkasýz
týrmanýþlar icat ediyorum tan yerine
bakmasam da kýrmýzý gün batýmý biliyorum
sallanýrken rüzgardan düþen bir nar çiçeði
cemrelere kafa tutuyor kýrmýzý lisanýnda
ben üþürken uzun sürmeyeceðini bildiðim o yolda
hala nar çiçeði topluyorum günlüðüm için
ve düþen cemreleri kaldýrýyorum incinmelerinden korkarak
içimde bir yer hep kýrmýzý kalacak biliyorum
ve hep düþecek cemreler...





Sosyal Medyada Paylaşın: