Gidiyorsun sonunu hiç bilmediðim Koyu renkli üþüten bir meçhule Korkutuyor beni senin karanlýkta kalman Üþütmesinler istiyorum Seni benden çalan soðuk kentin insanlarý Ama nafile...
Öleceðini anlayan hastalar gibiyim Bütün direnmelerime inat Can çekiþiyor ruhum
Senin benden gittiðini görmek Acýtýyor elbette Ama bitanesi biliyormusun Beni keþmekeþlerin ortasýna sürükleyen en büyük korku Senin üzüleceðin endiþesidir Bile bile bu yolculuðun seni üzeceðini Nasýl arkandan güle güle derim Nasýl yaparým bunu
Bilirsin hep korudum seni Ya da koruduðumu zannettim Onca sahiplenmelere raðmen Seni çaldýlar - aldýlar - kopardýlar benden
Lanet olsun Kanýyor gözlerim Tutamýyorum Damlýyor gözlerimden Lanet olsun Bir sýzý var kalbimde Akýyorsun Seni tutamýyorum Kayýyorsun ellerimden
( BÝTANESÝ ne HÝLAL ime hitafen 23.08.2007 de yazýlmýþtýr. )
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülgüzeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.