RUBAÝ Bir dünya ya baktým dönerek bir de ona, Görseydi dedim boþluðu kýymazdý cana. Her gün nice insan býrakýp servetini; Çýplak gidiyor beklenilen son cihana.
RUBAÝ ‘Ýnsan nereden geldi, niçin geldi?’ deriz, Kalkýp yine bir hýrsa ne canlar öderiz. Ölmek ne büyük bir adalettir hele ki; Çýplak gelinen dünyadan çýplak gideriz.
MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhsin İlyas Subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.