SEN GİDİNCE
Sen gidince ben de gittim ardýndan
Sen gidince sanki her þey seninle gitti
Benim için anlamý kalmadý hiç bir þeyin.
Güneþin sýcaðý ýsýtmaz oldu.
Dalgalar eskisi gibi kýyýya vurmaz oldu.
Sen gidince benim için gün akþam oldu.
Oysa ne güzel günlerdi o günler
Seninle göz göze geçirdiðimiz saatler.
Ne kadar da maviydi deniz
Gökyüzünde ýþýl ýþýl parlýyordu
Ay ve yýldýzlar.
Zifiri karanlýk çöktü senden sonra
Geceler hasret kaldý ay ýþýðýna.
Martýlarýn çýðlýklarý bile
Duyulmaz oldu uzaklardan.
Sen gidince onlarda çekip gittiler.
Sen gidince kalmadý þarký türkü söyleyen
Aþýklar,sevdalýlarda gitti ardýndan.
Dalgalarýn sesi kulaklarda çýnlamaz oldu
Sen gidince yeþil sarýya döndü
Yapraklarda döküldü.
Sen gidince kurudu toprak
Kurudu duygular.
Sonbahar rüzgarý esmeye baþladý
Soðuk soðuk.
Sen gittikten sonra yorgun akþamlar
Yürekler yorgun gözler solgun
Sen gittin diye sana küskün akþamlar.
Ardýndan aðýt yaktý deniz çýrpýnýp durdu
Yakamozlar artýk sahilde dolaþmaz oldu.
Kumsallar sýmsýcak yakmýyor artýk
Soðuktan donuyor yalýn ayaklar.
Her þey gitti sen gidince
Yapayalnýz dolaþsam da sahilde
Aklýmda yüreðimde seninle.
Sen gidince sanki bir kaya parçasý koptu içimden
Taþ gibi hala duruyor diðer parçasý yerinde.
Sen gidince ben de gittim seninle
Yüreði taþlaþmýþ bir adam
Kaldý artýk eski sevgiliden geriye. 2009.Kýrþehir. OSMAN ÖZTÜRK
Taflan mevsimi þiir kitabýmdan.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.