MEGER NE ÇOK SEVERMİŞİM SENİ İSTANBUL

dün gece bir korkuyla uyandým yatagýmdan,
yýllarýn özlemleri bir,bir geçti önümden.
hasretn alev,alev,damla,damla yaþ oldu,
meger ne kadar çok özlemiþim istanbul.
sensiz geçen günlerin küllenen alevleri,
yoklugun hasretiyle kavurdu bedenimi.
gözlerimde damlalar, düþerken denizine,
meger ne kadarçok severmiþim istanbul.
yüregime yer eden o muhteþem duruþun,
asýrlar öncesinin tutkusunu yaþattý.
bakarken adalardan, muhteþem o tacýna,
meger ne çok özlemiþ, severmiþim istanbul.
çamlýcada kokunu veremez hiç bir güzel,
huzur verir sokaklar,gezerken kadýköyü.
dogancýlara ien, bedednini dindirir,
üsküdar sahilinde martýlarýn çýglýgý.
kýzgýn sevgili gibi,hiddetlenir denizin,
bazen küçük kýz gibi, sessiz, sakin duragan.
meger ne kadar da çok özlemiþim istanbul.
hiç bir yerde bulunmaz, yoktur eþin benzerin,
dalgalarda içilen çayýn tadý bir baþka.
isjkelende martýlar çýglýk çýglýga uçar,
balýk ziyafetine kedilerde karýþýr.
mis kokan simitlere,türlü sesler karýþýr,
bedeninden boynuna çýkarken yorulurum.
dinlenirim o güzel tepelerin birinde,
gözlerine bakarken bin aþýklar aglaþýr,
göbegine giderken, gelecekten geçmiþe,
süt kokan memelerin rayihasý bayýltýr.
ýþýl,ýþýl yanarken geceler gözlerinde,
bin sevdaya yön verir,dogurdugun yýldýzlar,
nazlý yar gibi sararken kolarýnda,
dinlendirir ruhumu rumelideki kavak.
sarýyerde balýklar, dans eder yakamozla,
bogazda türkü söyler,sana hayran yunuslar,
semasýnda dikilir, aþklarýn bayraklarý.
sana gelen bahtiyar, ayrýlanda hüzün var.
meger ne çok özlemiþ severmiþim istanbul.
sevdigim gözlerini gözlerinden almýþtý,
boynunun güzelligi, bogazýna benzerdi.
eþsiz kokularýnla yýkanmýþtý bedeni,
ateþinin özünü ona veren sen idin,
meger ne çok aramýþ,özlemiþim istanbul.

Atilla Durukan


Sosyal Medyada Paylaşın: