“ Ses etmeyelim “ dedikçe baþýmýza aða düþtün!
Ömrün að örmekle geçti bak ördüðün aða düþtün!
Boyun eh de aklýn kýsa, þeklin ne recül ne nisâ
Adýna dense de Ýsa Muhammedî çaða düþtün!
Ne huysuzluðun aþýldý ne kaprisine þaþýldý
Renksizliðin anlaþýldý ne sola ne saða düþtün!
Bir türlü bulamadýn eþ önüne çýkan senden keþ
Vah garibim vah çilekeþ (!) kervan geçmez daða düþtün!
Yalan dolan yaya yaya itimatta kaldýn yaya
Nâmýn ulaþtý uzaya jurnalci dudaða düþtün!
Yapma dedik aldýrmadýn, burnundan kýl aldýrmadýn
Sulha kapý çaldýrmadýn azmettin dayaða düþtün!
Bozacýlarda aklandýn þýracýlarda saklandýn
Yakalandýn yasaklandýn ne kötü tuzaða düþtün!
Dilinden düþmedi “ene” bu yücelik senin nene
Zurnasý kýrýk çingene! Davul yok tokmaða düþtün!
Kibirde kendini aþtýn hep Kaf Daðý’nda dolaþtýn
Hem þaþýrttýn hem de þaþtýn haramî kursaða düþtün!
Dur! Dedikçe daha azdýn, her rüzgâra naðme yazdýn
Zaten akortsuz bir sazdýn iyice ayaða düþtün!
Sesin ortamý gerince deðnek yedin ince ince
Sýðýndýðýn geberince en mâhir kaypaða düþtün!
Ne sýkýlman var ne arýn, ne etsen artmadý kârýn
Bunalttý akar kokarýn bit gibi taraða düþtün!
Kendini bilmek mi? Nerde! Beden ve ruh ayrý yerde
Onca üyeli defterde adandýn sunaða düþtün!
Postunu serince cama köprü kurdun damdan dama
Pençeden çok kaçtýn ama gittin de toynaða düþtün!
Zaman zaman coþtun durdun, hep hayâle koþtun durdun
Kâh kudurttun kâh kudurdun sonunda yataða düþtün!..