Bir yaným nefsime okadar baðlýyken, Diðer yaným taþ toprak savuruyor terbiyesize. Nefsim hoþ görüyor sizleri, ben daralýyorum.
Yoruldum gidiyorum...
Þimdi çiçek açar ayvalar, çilekler güneþi selamlar gelip giderken. Guguk kuþu daðdan nida verirken, bülbülüm meskenini gülistan eyler. Kirlenmiþim temiz sadýðým sularý üstüme dökerken, pus düþtü üstüme.
Yoruldum gidiyorum...
Kadife sesli bir müezzin bu salâ yý veren. Gözlerdeki yaþ; söndürebilmek için içlerdeki ateþi. Geride býrakýlýrken eþ, dost ve kardeþ Son haklarýnýzý fedaya salýn helâl ederken.
Yoruldum gidiyorum...
Yükleri kambur ederken belimi zalimliðin, Sýrtýnda taþýyanlar, aðýrlýðýmdan bahsediyorlar, Ýncecik adamdý, ne olmuþ buna diyor en solda sigara içen.
Yoruldum gidiyorum...
En yakýným giremiyor, en son uzandýðým yere. En sevdiklerim, konuþamýyor ilaçlarýn yüzünden. Hiç bilmediðim bir hoca okuyor mülk suresini.
Yoruldum gidiyorum...
Tahtalar numaralý, kolayca kapatýlýyor güneþ. Toprak, bu denli kokmamýþtý, ciðerim nefese hasretlik çekmedi böyle. Birer kürekte benden atýn, benim üstüme...
Elveda denilip giderken dünyanýn kapýsýndan, Merhaba diyerek girebilmek umuduyla en sevgilinin huzuruna. Rabbim, rahmet eyle tüm kullarýna... Ölüm haktýr, ve dönüþ muhakkak ki O^na dýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferromuratti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.