Bitmek üzere hayatım
kalemim
bunca zamandýr hep sevðiliye yazdý.
ondan nasýl umutlu olduðunu
yada isyanlarýmý -ayrýlýklarýmý
bilmem kaç kalem bitirdim.
uðruna deðer verdiklerimin?
kaç sayfa hiç hesaplamadýmki.
bir gece anne oldum.
yavruma yazdým dize dize.
bir gece terk edilen sevgili
gülünü yýren bülbül misali
bir gece yalýnýz baþý boþ serseri
sevgiliyi arayýp bulamayan
bir gece döküldü duygularým
karþýlýksýz seviyormuþcasýna kalemimden
mýsra mýsra oldu umutlarým
bir gece var olmayan sevðiliyi arýyordum.
ormanda...denizde... cölde...
bir gece bahar oldum
dört mevsim deðiþen ben
terk edildim isyan ettim varsaydýðým hayat arkadaþýma.
yine bir gece meçhul sevgililer belirdi
özlem vardý hepsinden.
bu gece duygularým öylesine kabardýki...
ne gözümde sevgili... ne özlem..
ne aðlama... nede feryat etme var içimde.
BEN... olduðum için yazýyorum
AMA..kalemim bitmek üzere
bitmek üzere kýþ...
býtmek üzere baharým....
hayatým sönmek üzere... :) 14,04,1983 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.