KAYANIN DA BİR KALBİ VARDI

Hýrçýn dalgalarýn yýllarca dövdüðü
Sahilde yapayalnýz duran bir kayaydý o.
Denizyýldýzlarý ile dost
Deniz yýldýzlarý ile arkadaþtý.
Güneþin kavuran sýcaðýnda
Dimdik dururdu ismi gibi.
Yanardý yanmasýna ama
Asla çýkarmazdý sesini.

Dert etmezdi yalnýzlýðýný
Karanlýk gecelerde
Üstünde oturup dertleþirdi sevgililer.
Üstünde kendilerinden geçip
Seviþirlerdi kýþkýrtýcý yaz akþamlarýnda.
Martýlar tünerdi kimi zaman
Yorgun kanatlarýný dinlendirmek için.
Duygu yüklü yaz gecelerinde
Cývýl cývýl olurdu yaný baþýnda sahil.

Güneþin batýþýný seyrederdi sevdalýlar.
Aþk ve sevgi kokardý kumsal.
Dakikalar öyle çabuk geçip giderdi ki,
Gün ýþýðýna daha doymadan olurdu akþam.
Geceleri sakinleþirdi koca deniz
Sallanýp dururdu alýmlý alýmlý
Nazlanýrcasýna.
Ýþte o zaman dost sanýrdý kaya
Mavi denizi.

Unuturdu dalgalarýnýn hýrçýnlýðýný
Hep düþünüp dururdu
Böylesine denizi hýrçýnlaþtýranýn ne olduðunu?
Çarpan her dalgada vücudundan
Bir parçanýn koptuðunu anlardý hüzünlenerek.
Ne yapabilirdi? Alýn yazýsý buydu.
Kayaydý o,kaya gibi durmalýydý.
Görenler kaya gibi duygusuz sanýrdý.
Oysa kaya olsa da kayanýn içinde ,
Bir kalp saklýydý.
Tanrým ,nedendi bu gelgitler?
Kulaklarý saðýr eden gürül gürül sesler,
Sýrdý elbette bütün olan bitenler.
Topraða bedenini sýmsýký baðlayan,
Tanrý’nýn elleriydi sanki.

Hýzla geçip giderdi yaz günleri,
Sessizce dururdu denizin kýyýsýnda
Yapayalnýz hissederdi kendini.
Birden sessizleþirdi sahil
Sessizleþirdi hayat.
Yaz mevsimi bittiðinde
Duyulmazdý kumsalda yürüyen
Aþýklarýn ayak sesleri.

Issýzlaþýrdý akþam olduðunda deniz
Görülmez olurdu yakamozlar
Avuçlarýnda tutup
Okþayamazdý geceler boyu.
Gölgesinde saklanamazdý çýnar aðacýnýn.
Hüzünlenirdi sararan yapraklarý,
Birer birer döküldüðünde.
Sonbaharda rastlanmazdý sevdalýlara .
Issýzlaþýrdý duygular,donuklaþýrdý gönül.
Soðuk kýþ günlerini
Düþünmek bile istemezdi kaya.
Sýrýlsýklam olurdu,
Buz gibi soðuk dalgalar çarptýkça,
Üþürdü ,titrerdi geceler boyu.
Sýðýnamazdý kendini saracak kollara.
Bir dosta hep muhtaç olurdu,
Yüreðini ýsýtacak bir sevgiliye ,
Hasret kalýrdý.
Böyle yaratmýþtý Tanrý onu,
O bir kayaydý
Kaya gibi durmalý
Gecenin karanlýðýnda ,
Yýldýzlara hüzünle bakmalýydý.
Oysa onun da bir caný
Onun da bir kalbi vardý.
Ama kimseler bilmez
Kimseler anlamazdý
Tüneyen martýlardan baþka. 2009.Antalya.OSMAN ÖZTÜRK..

Bir Akdeniz akþamýnda hýrçýn dalgalarýn dövdüðü o yalnýz kaya’ya yazýlmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: