Hicrana gölgesi düþen melale,
Özlem urbasýný giydirdi lale;
Sýr ateþle gönül aþka uyandý...
O külhanda çiçek açtý tahammül,
Ýçten muhabbete varlýðý ödül,
Öz rengini buldu, gülce boyandý...
Mürüvvet esriði canlý meþ’ale,
Ýlk kez ongun avaz çiledi bülbül;
Sevda ocaðýnýn külü de yandý...