bilemezsin sen
küflü bir yalnýzlýktýr sevgiden yoksunluk
siyah beyaz bir resimdir istasyondaki son tren
a þ k
avluda aðlayan ürkek çocuk, eþikte ayrýlýk
ve her þeye geç kalýnmýþlýk
ben seni sevdim
gevþek baðladýðým botlarýmla yürürken sendelemeyi
ayaklarýnýn dibine düþmeyi sevdim
ellerini sevdim
ve kapanmayý omuzlarýna
aðlamayý sevdim uðruna bir "senim" olduðunda
bu kentte yaðmurlar durdu, hüzün konuþsun þimdi
yýkadým gözlerinde gözlerimi, veda(lar)da acýmý tanýdým
kara tahtaydý ömrüm
þiirler yazmayý sevdim sana
sevdim baktýðým aynalarda yüzünü öpmeyi
yüzümde beyaz bir çarþaf sensizlik
yorgun akþamlar sofrada mum ýþýðý, yabancý eþkaller duvar(lar)da
kapýnýn çýngýraðýnda sessiz haykýrýþ adýn
yarýnsýz sabahlar baþucumda, yataðýmda ekþigece
ben ay ýþýðýnda ölmeyi sevdim
gözlerin(d)e vurulunca...
de_soulmate