Derin İstanbul

Düþün Ýstanbul’u koskoca derya,
Düþersen içine çýkýlmaz rüya,
Bizde Ýstanbul’lu olma hýrsý varya,
Bak senide yutar derin Ýstanbul.

Ne söyleyim vardýr binbir milleti,
Çoktur yüz karasý çoktur illeti,
Cehenneme çevirirler cenneti,
Hep kendine saklar sýrýný Ýstanbul.

Ýstanbul çok güzel kalmýþ haine,
Kargalarý fýrsat vermez þahine,
Aðaya patrona azap rehine,
Ýnsanlýk dramý sorun Ýstanbul.

Güneþ görmez heryer beton yýðýný,
Aða patron parsellemiþ daðýný,
Köle etmiþ benim gibi çoðunu,
Bugün böyle nolur yarýn Ýstanbul.

Kör görmüyor saðýr duymaz misali,
Yok dünyada eþi yoktur emsali,
Yazsam bitmez Ýstanbul’un masalý,
Olmasa hainler þirin Ýstanbul.

Geldik memleketten edelim rahat,
Yinede aç açýk durumlar sakat,
Suç sende deðilse kimde kabahat,
Senin olsun kârýn varýn Ýstanbul.

Çakala çukala benimsin dedin,
Milyonlar içinden Veysel’i yedin,
Unuttum ben seni duymayým adýn,
Sen kendi kendine yerin Ýstanbul.


Veysel Þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın: