Ölümün Sessizliği

Ölümün sessizliði yürüyor adým adým,
Köþe bucak sinsice takip eder izimi.
Neþe geride durur kalmaz ki eski tadým.
Biliyorum ansýzýn kapatacak gözümü.

Kan çekildi damardan, beniz sarýya vurdu,
Lal oldu dudaklarým, fer yok oldu gözümden.
Gümbür gümbür atan kalp nihayetinde durdu.
Beyaz bir kuþ sýyrýlýr, yükselir can özümden.

Çevremde feryat figan yükseliyor ayyuka,
Ben se Rabbim önünde huzura eriyorum.
Bir zaman diliminde biniyorum bir oka,
Gül yüzlü Resulümün nurunu görüyorum.

Ölüm yokluk deðildir ölüm tenden kurtuluþ,
Ancak yine de nefis direniyor inatla.
Can bedenle buluþur yine tekrar var oluþ,
Ruh paklanýr ayrýlýr, sevaplar seyyiatla.

Cemre düþer kalplere filizlenir kemikler,
Tüllenir birer birer vuslatýn tatlý sesi.
Dalar rahmet gölüne suya hasret ümükler,
Sevdalý gönüllerin hak kokar gül nefesi.

24.04.2011 Kütahya



Sosyal Medyada Paylaşın: