ÇOCUKLUĞUM ÇAMBURNU

1.

Sürmene çarþýsýnda kýrk yaþýnda bir adam
Havada keskin bir muhlama kokusu
O eski peynirlinin tadý damaðýmda yýllar sonra
Hey gidi yalýnayak çocukluðum

Sürmene’den Zarha’ya düðün evine
Hayde uþaðum hayde kayde vur kemençeye
Gir horona horona þiir damýt horondan
Geçiyor güzel günler hovunu al zamandan

Zarha’dan Kuþluca’ya, Kuþluca’dan Sargona
Altýn kumsalýmýzda bir kara örtü asfalt
Ne zodi zodi oynadýðýmýz yerler kalmýþ
Ne esir oynu
Nerde bokuç, kosgovel
Asfalt üstünde oyunsuz büyüyor çocuklar

Oy Çamburnu Çamburnu getir çocukluðumu











2.

Ýrfan, Yücel, Emin, Dursun, Nurettin
Karabük’ten misafir teyzeoðlu Sabahattin
Kuþluca kumsalýnda kargalak toplar
Çocuk kere çocuk olurduk
Bir kayýk ustasýydýk, keskindi çakýlarýmýz
Sargona Deresi’nde yarýþýrdýk yelkenlilerimizle
Su alýr sandalýmýz, yan yatar, yenilirdik
Bir destandýr arkadaþ bizim çocukluðumuz

Makrandoz’dan Memiþli’ye uçuþur kohragalar
Nasýl da ürkütürdü çocuklarý
Uzaktan bakýlýr gözle sevilirdi
O güzelim Hazreti Ali kuþlarý


















3.

Hey gidi doðup büyüdüðüm yerler
Karalina Yenge’nin bol þekerli çýrahtalarý
Kuþluca yalýsýnda viya çektiðim günler
Kör Temel’in karoser atölyesinde gördüðüm ilk kan
Ýlk babayiðitliðim
Keleþ’e kastýðýmýz fuþ fýndýklar
Tufan’ýn sert bakýþý, dobra sözlü Kadir Aða
Hey gidi Muhtar Hamdi’nin dostluk kokan imeceleri
Köy yollarýnda briket taþýyan on yaþýmýn elleri
Sultan Fatih’le yaþýt ulu çýnar altýnda
Kulaðýmýza küpe olmuþ
Emicelerin hayat dersi veren öðütleri
Sinop yollarýnda kýrýlmýþ belki
Demirci Ömer’in alýnteriyle boþalan testisi

















Hayat kokar bu topraklar
Bu peþtemallý analar
Eli yatkýn çocuklar doðurur tekneciliðe
Yusuf Usta’nýn babadan kalma ince sanatý
Bayram Aðabey’in, Emice’nin güler yüzü, tatlý dili
Resmolmuþtur kalbimize çekiç sesleriyle birlikte

Sargona yalýsýnda dört otobüs
Yolculuk Sürmene’den Araklý, Araklý’dan Trabzon’a
Yeni Hayat, Baþaran, Tufan’ýn þitayiri, Kýnalý Ada
Gönlü bol insanlardý þoförlerimiz
Severlerdi mektepliyi
Adam olsunlar yeter ki öðrenciler bedava
Selahattin, Mehmet Salih sakin ruhlu
Hep aðýrdan alýrlardý
Tufan’ýn Recep ile Hacýkürdün Ömer’se
Tedbirliydiler ama gaza fazla basarlardý
















Sýcak soðuk dinlemez çeker sandalyesini
Matis eder Varis Dayý aðlarý
Kayýklar çekilirken hessa yalessa
Felenk yaðý elinde kimseye býrakmazdý
Bir kenarda foþa fýndýklý vondelasý
Kýrýlýr da aðlar Çýnar Kâmil’in oðlu
Çinolar baþucunda uçardý kumsalda
Kooperatif denince övünür
Ýlk kez onun babasý gelir akla

Ahýr altýnda ahpin kokusu sarardý etrafý
Kýnalý, Nazara ve anneannem üç kiþiydiler
Kenarda bir küçük çocuk anlamsýz bakardý
Otuz beþ yýl geçmiþ de sözde büyümüþ
Büyümüþ de gönlü dünden küçülmüþ


















4.

Bizden önce bir zamanlar
“Dað baþýný duman almýþ”
Erzurum cephesinde Mehmet Dede’m
Don altýnda eksi kýrk, otuz bin þehit
“Dað baþýný duman almýþ”
Yýl bin dokuz yüz on beþ
O duman ne baþlar almýþ
Garip bir kadýn olmuþ babaannem
Kanat germiþ yetimleri üstüne
“Hayýrlý” demiþler bir ömür boyu
Bunca dert bunca acý içinde
“Hayýrlý olasýn”mýþ en kötü sözü
Tükenmez güzelliklere doyamazken
Hayýrlý’nýn torunu olmak ne güzel
Nur olsun yattýðýnýz yerler
Günümüzü var eden rahmetliler















5.

Dalýp çýkar denizde bir yalnýz karabatak
Hey gidi doðup büyüdüðüm yerler
Gözünü sevdiðim memleket
Hey gidi Fýndýk Ahmet’in motoru
Okyanuslara açýlmaktý sana dokunabilmek

Oy Çamburnu Çamburnu getir çocukluðumu





6.

Kaç kaveya odunu var habu kayýk batacak
Nazlý gelinler gibi salýnýp saða sola
Kalle’den Argofaða, Argofaða’dan Sargona
Kuþluca yalýsýnda hazýrlanmýþ felenkler
Siya uþaðum siya
Yok artýk bu görüntü, bu duygu
Neydi o eski günler
Asfalt gözün kör olsun yedin kumsalýmýzý









7.

Ayanlý’dan Fos’a doðru yollanalým aðýrdan
Duralým düþünelim þu evin önünde
Avluda ifteriler, serin bir rüzgâr
Karaymiþin dallarýnda iki çocuk, bir kugara
Ocakta korgot çorbasý, anneannemin kokusu
Kalkmýþ da bin yýllýk uykusundan gelmiþ gibi
Korç üstünde oturur nur yüzlü ihtiyar
Hayde artýk hayde çýkalým baþyukarý
Bu ev beni deli edecek uþaklar





8.

Trabzonlu olmak ne zormuþ gurbet ellerde
Nasýl giderim artýk bu yerlerden
Sevdalandým köyüme, Sürmene’me
Duman duman bulutuna
Çiseleyen yaðmuruna
Topraðýnýn kokusuna kurban olduðum

Oy Çamburnu Çamburnu giydir çocukluðumu
Sar beni düþlerimle sýmsýký
Hiç bu kadar çocuk olmamýþtým ben





Sosyal Medyada Paylaşın: