Þehrin en körpe yerindeyim Belki de vicdandan en yoksun Belki de salkým salkým yürüyorum Ýçimde saklý duygular Alayýna doðru gidiyorum Belki de açmýþým yelkenimi Durgun sulara Ne eski ne yeni Asmýþým küreklerimi omzuma Ne nehirler akýyor yanýmdan Ne de ötüþen kuþlar var Kaybolmuþ mevsimin akþamýnda Sessizce kopan bir kadýn çýðlýðý Ve yüreðimde açan gamlý nevbahar.
Ve odamýn hiç uðramadýðým yerinde Üzeri tozla örtülmüþ gofret kolilerimin arasýnda Okumaktan utandýðým unutulmuþ bir aðýt bulurum:
Gel de görme altý durgun, içi haþin Uzaklardan çalýnan kulaðýma Ufukta kabolan ses Hazin yüklü kaybediþin Kelimeler boþ, anlamlar çýplak Kimse bilmez sancýmý Sen söyle þimdi Neylersin böyle sandalý Altý durgun, içi dalgalý ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kahverengi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.