Duygusal acýlarýmýzdýr
Bize; yudum yudum belirsizliðince, içirir o anýtsal sevgileri
Gökten elmasýný bekler, daðlarda gönül
Yorulur, umuta açýk elleri
Kahredici yangýnlar, içimizi de çöle çevirir
Sarar tüm beynimizi, ahtapotun zorlu kollarý
Kalp çýrpýnýr
Hicran bile, bu halimize aðlar
Köz sancýlar da, midemizde kaynarlar
Acýrlar tüm verilen onca emeklerimize
Ve de bu zavallý halimize
Eyer sevginin gizemin de, karþýnda ki layýksa
Ölümsüzdür
Sarhoþluk sarar, ihtiraslarda gözler kördür
Kurtuluþun çaresi de vardýr, yaþamýn da ayýksa
Nefsin boyar gözlerini, baðlar elleri
Soluk almak bile zordur
Bazý gerçekler ortaya, tek tek çýkmadýkça
Umutlar da, ortaya çýkmazlar
Yanar söner ateþ böceði gibi, kandýrýr ve ürkütürler
Beklentileri olmazsa akmazlar
Bedenimizi de üþütürler
Fakirdir, her tatlý söze kanaraktan
Son lokmasýný bile, umutlarýna takarak olta atan
Tek çýrpýnmalarýnýn, bel aðrýlarý hatýra kalýr
Kayýðýnda ki boþ küreklerle, yalvarýr
Ve sonuç
Ne ola ki, aldanýr
Ýlk duygularýmýz da, ne denli tatlýysa
O derece de, acý ve elemlerle doludur
Ya arkasýndan koþtuðumuz atlýysa
Eller böðrümüzde boþta kalýr, yýkýlan son soluðudur
Dön geriye ey, sahipsiz yolcu!
Bu hayat ne sana buldurur, ne de seni güldürür
Son nefeste
Ya cehenem de kor, ya cennette güldür
Gelipte geçen; saniyemsi, hayal bir yoldur
Sana ilk ve son çare de tek umut "Resuldür"
AZAP...