Neden baþýn dumanlanýr, kara bahtlý Süphan daðým?
Dertli misin..aþýk mýsýn..bencileyin ayrý mýsýn?
Benzin geçmiþ kar gibisin,yoksa sende sayrý mýsýn?
Gözyaþlarýn üstümüze, dökülürse salkým salkým;
Eririz de akarýz,
Dað-taþ demez aþarýz.
Selam gönder Aðrý Daða,mor salkýmlý gür buluttan.
Büyüðüm de,baþ tacým de,cananým de,ne dersen de.
Aðla-sýzla,yalvar-dil dök..uludaðlar þahýsýn de.
Yeter ki sen râzý eyle,sevgisini kusmadan,
Yorulmadan,býkmadan,
Usanmadan, korkmadan.
Biz gülünce sen aðlarsan,yakýþýr mý hiç þanýna?
Etrafýnda ne söylerler; ’Bak þu Süphan aðlamakta,
Eriþilmez Aðrý için,harab olup sýzlamakta.’
Hýçkýrýrsan gizli hýçkýr,ses varmasýn düþmanýna,
Akrebine çýyana,
Kelepleþen yýlana.
Yanýndaki Köse Daðý,nasýl öyle aðýrbaþlý,
Bir yudumsu isteyemez,kýrk yýl çölde yalnýz kalsa.
Virân olup harâb olsa,külü göðe duman olsa;
Halini hiç arzetmez ki,senin gibi gözü yaþlý
Pýnar gibi fýþkýrmaz
Ýnsan gibi hýçkýrmaz.
Dua et ki Yaradan’a; seni taþtan ve çakýldan
Sabit kýlýp yeryüzüne,ulubaþlý kubbe dikti.
Boynundaki onca yükü,senden alýp hafifletti.
O yük þimdi insandadýr,kurtulamaz çamurdan,
Dibe çöker hiç çýkmaz,
Ýmânýna sarýlmaz.
(1986-Patnos)
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.