Ýçim dýþým gibi cilalý
Ýçimin dýþýma dönük tarafý
Gözümün özüme yakýn tarafý
Kamçýlar her nefeste
Aynalara kazýnmýþ adýný…
Yaðmur kokusuna
Bütün kapýlarým aralý
Ecelli cehrelerin þakaðý gibi
Beyazladý kapý kollarý
Gýcýrtýlar gýcýrtýlar
Götürür beni ölüm korkusuna
Acýmasýzlýða yenik düþlerim
Çirkefliði yaþatýrken göðsümde
Ense kökümde esrarlý bir insan eli
Ömrümün yýkýlan tepeleriyle oynaþýr
Uçucu bir duygu gibi hafifim
Gizi çözülmemiþ bir aþk tablosu gibi
Anlamsýzým…
Çöküntüye uðradý hayal köþküm
Þimdi yarým kalmýþ kanayan bir þiirim…
Sararmýþ takvimin efsunu
Zamanýn çatlak su tesrisine sýzar
Ah gözlerim perdesiz gözlerim
Geleceði geçmiþin
Tozlu aynalarýnda parçalar…
Yalnýzlýðýn ufkunda kök salýp
Sonsuzluða yelken açmýþken
Yine dipsiz kuyular çalar büyümü
Fýsýltýlý ýslaklýðým alýp götürür
Yýllarýn sýrtýmý kemiren yükünü
Çýrýlçýplak duygular ele verir kendini
Tutuþturur aþktan soyunmuþ bir bedeni
Ýçimin dýþýma dönük tarafýnda
Uzaðý gören uzun bir ayna
Aynanýn bana dönük tarafýnda
Unutulmuþ bir yüz..
Çýrýlçýplak aþký giyen bir görgüsüz…
Nemi oldu þimdi…
Ýçim dýþým gibi þaþkýn…
OÐUZHAN SOYLU 22/04/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.